Gołąb ten wyróżnia się wśród innych garłaczy oryginalnym, siwym ubarwieniem, które tak jak w przypadku gołębia damasceńskiego czy lazurka wywołane jest czynnikiem genetycznym Ic. Poza tym rasa nie może poszczycić się żadnymi ozdobami z piór ani oryginalnymi kształtami. Ponadto gołąb czeski siwy jest trudny w hodowli, gdyż nie można poddawać go krzyżówkom międzyrasowym.
Garłacz czeski siwy jest gołębiem średniej wielkości (długość do 40 cm), rozmiarami zbliżonym do nieuszlachetnionych odmian stawaka czeskiego. Jego postawa jest stroma – około 45°. Hodowcy kładą nacisk na szeroką pierś i długi prosty mostek. Głowa powinna być okrągła, wyrazista, z wyraźnym czołem. Oczy pomarańczowe do czerwonych. Obwódka powiekowa gładka, wąska, w kolorze ciemnoszarym. Szyja powinna być odpowiednio długa z gardłem gruszkowatego kształtu zachodzącym aż po dziób, który opiera się na nim. Gardło jest lekko oddzielone w dolnej części tułowia. Skrzydła i ogon są krótkie, nogi normalnej długości, nieopierzone, z czarnymi pazurkami.
Z powodu specyficznego zabarwienia, garłacz ten ma niewiele odmian barwnych. U wszystkich podstawowym kolorem jest siwy, czyli w przybliżeniu jasnolodowoniebieski, zmienne są natomiast wzory rysunku. Wyróżnia się odmianę jasnolodowoniebieską z pasami oraz jasnolodowoniebieską z karpiowatością. Lotki są czarne, u odmian białolotnych występuje 7-9 białych lotek I rzędu, ale toleruje się też 3 do 8.
Offline