Opis forum

Ten mocny, niski gołąb typu polnego wyróżnia się przede wszystkim oryginalną, rzadko spotykaną u ras europejskich, jasnobłękitną barwą upierzenia. Występują dwie odmiany lazurków – gładkonogie i łapciate.

Lazurek jest jednym z najstarszych, barwistych gołębi niemieckich.

Gołąb ten jest niski i mocny, ale o raczej drobnej budowie. Tułów powinien być ładnie zaokrąglony, głowa podłużnie okrągła, zawsze gładka, bez ozdób. Oczy ciemne, u odmiany karpiatej i z pasami żółte do pomarańczowoczerwonych, u czarnych z pasami pomarańczowoczerwone. Obwódki powiekowe ciemnoszare, wąskie. Barwa czerwonawa jest duża wadą. Szyja proporcjonalna, dość krótka, zgięta do przodu. Pierś szeroka, głęboka, wypukła. Plecy szerokie, spadziste, tworzące jedną linię z niezbyt długim, zwartym ogonem. Skrzydła średniej długości, nie krzyżujące się, spoczywające na ogonie.

Odmiana gładkonoga nie powinna mieć ani śladu upierzenia na skokach. U odmiany łapaciatej łapcie i sepie pióra obfite, gęste, ale nie przesadnie długie.

Poszczególne odmiany lazurków oznacza się konkretnymi przydomkami. Znane są lazurki pstrągowe, czyli karpiate gładkonogie, grochowe, porcelanki, czyli z łuskowaniem, odmiana bez pasów, z czarnymi i białymi pasami, a także bez rysunku. Podstawową barwą wszystkich odmian jest chłodny, bardzo oryginalny jasnoniebieski odcień. Kolor ten porównywany jest z barwą lodu z czystej, klarownej wody lub do odtłuszczonego mleka. Barwa ta powstaje prawdopodobnie w wyniku oddziaływania allelu Ic, który odpowiada za mocne rozcieńczenie barwy niebieskiej. Doskonały wygląd tak upierzonego gołębia potęguje jeszcze obecność tzw. pudru na piórach.

Każda część ciała lazurków powinna być jednakowo, jasno ubrawiona, jedynie rysunek oraz lotki powinny być w odpowiednim kolorze (na ogół czarnym).